Horft yfir Djúpavog ofan af Bóndavörðu
Úr bók Ingimars Sveinssonar, Djúpivogur 400 ár við voginn:
Djúpivogur stendur yst við Berufjörð sunnanverðan. Vogurinn, sem þorpið dregur nafn af, skerst djúpt inn í landið. Norðvestan við voginn er Fiskimannatangi. Þar inn af Ytri-Gleðivík (stundum nefnd Gleiðavík), Svalbarðstangi og Innri-Gleðivík. Háuklettar og Æðarsteinn eru norðar og vestar. Tangar, flúðir og sker skýla höfninni í norðlægum áttum. Utan og austan við voginn eru víkur og tangar. þar nær Svartasker lengst fram og skýlir fyrir austlægum áttum. Höfnin er góð frá náttúrunnar hendi, en innsigling nokkuð þröng vegna blindskerja.
Byggðin á Djúpavogi er einkum sunnan og vestan við voginn, dreifð um dældir, hæðir og brekkur milli hárra klettagarða, sem liggja frá norðaustri til suðvesturs. Skipta þessir klettar þorpinu í nokkur hverfi. Byggðin er dreifð og erfitt að fá nokkra heildarsýn yfir hana nema úr lofti. Þó eru þarna margir góðir útsýnisstaðir, s.s. Bóndavarða, Brenniklettur, Sólhólsklettar og Borgargarðsklettur....
Eitt af því sem athygli vekur í umhverfi Djúpavogs eru hinir fjölmörgu, sérkennilegu kambar, háar og þunnar klettabríkur. Þetta eru berggangar, löngu storknuð hraunleðja sem fyllti gossprungur í hrikalegum eldsumbrotum fyrir milljónum ára. Ísaldarjökullinn náði ekki til að jafna þessa kamba við jörðu. Langflestir hafa þeir sömu stefnu, frá norðaustri til suðvesturs.